To miejsce, którego już podobno nie ma… podobno, ponieważ dla mnie istnieje nadal, jest na wyciągnięcie ręki, wyczuwalne na dotyk. Miejsce – gdzie cisza, nostalgia, smutek, tęsknota spogląda na nas dosłownie z każdego kamienia. Tu żyli, tu toczyli spory, tworzyli tu i cierpieli, myślą zwróceni do swojej ojczyzny.

Pozostały pochylone macewy, niemi świadkowie tamtych czasów. Ale na nich wciąż pojawiają się nowe karteczki z prośbami, małe kamyki dodawane do dużych kamiennych płyt, nad nimi kiwają się kapelusze, pochylają brody. Można wsłuchać się w dźwięki psalmów, które niosą ze sobą podobnie jak nostalgiczna muzyka klezmerska: cierpienie, miłość i ból. Fenomen ,,wygnania i powrotu”.

Wystawa ta, jest moim osobistym spacerem po Leżajsku, spacerem w kilkudziesięciu zaledwie obrazach, ale będąc w tych miejscach warto swe pierwsze kroki skierować właśnie tu, na stary żydowski cmentarz przy ulicy Górnej. A później dopiero udać się na gwarne krzywe bruki, w poszukiwaniu śladów tych, którzy tę przestrzeń przed laty tworzyli. Zapraszam do miejsc, w których historia pozostawiła ślady przeszłości. Pełne oryginalnych tradycji ale i tragicznych wydarzeń. Tu historia przemawia ze ścian. Ludzie, którzy ją wiekami tworzyli, opierali się o nie, chodzili po tych samych kamieniach ulic, tymi samymi ścieżkami, wystarczy przyłożyć ucho i posłuchać.

Pragnę, by obrazy z Wystawy opowiedziały moją historię spotkania z chasydami. Spotkania z fascynującą tradycją, ale przede wszystkim z pięknem duchowym.

Pozdrawiam,

Błażej