Mieczysław Wielomski

1948 - 2018

Wybitny polski artysta-fotografik, członek Związku Polskich Artystów Fotografików i Fotoklubu Rzeczpospolitej, twórca kilku formacji fotograficznych takich jak Kron, Hard, Ladskapiści, Pictorial Team i Stowarzyszenie Fotograficzne „Przeciw Nicości”, które teraz nosi jego imię. Spośród otrzymanych ponad setki nagród w konkursach krajowych i zagranicznych najwyżej cenił Sinar Photography Award, nagrodę Ministra Kultury RP, nagrodę Królewskiego Towarzystwa Fotograficznego, medal im. Jana Bułhaka. Niespełna rok przed śmiercią otrzymał medal Fotoklubu RP „Za Zasługi dla Fotografii Polskiej”. 

Całe życie prywatne i artystyczne związany był ze Śląskiem; urodził się 1 stycznia 1948w Wałbrzychu, w dzieciństwie i w młodości mieszkał w Bytomiu, następnie w Tychach, a ostatnie czterdzieści lat w Czechowicach-Dziedzicach. Chciał studiować malarstwo, ale jak twierdził, zabrakło mu determinacji, natomiast architektura okazała się wielkim rozczarowaniem. Tam jednak zetknął się z Zofią Rydet, wybitną polską dokumentalistką, która prowadziła zajęcia dla studentów. To spotkanie sprawiło, że fotografia stała się na pół wieku jego artystyczną miłością, sposobem na życie, które w połowie spędził w drodze – na niezliczonych plenerach. Nie był jednak samotnikiem, lecz najchętniej fotografował w towarzystwie, dzieląc się wiedzą i pomysłami na kolejne wystawy. Prowadził także galerię fotografii „Weranda” w Goczałkowicach-Zdroju i organizował ogólnopolskie plenery fotograficzne. W roku 2016 z jego inicjatywy odbył się w Uzdrowisku I Ogólnopolski Konkurs i Festiwal Fotografii Ojczystej, który przypomniał w nowej, współczesnej odsłonie ideę wprowadzoną do polskiej kultury przez Jana Bułhaka w okresie międzywojennym.

W swojej twórczości sięgał po różne tematy. Wiele lat fotografował pejzaż górski; głównie Tatry i Pieniny, ale w ciągu ostatnich dziesięciu lat życia jego serce i oko podbiły krajobraz nizin. Całe artystyczne życie powracał do motywów wielkomiejskich, małomiasteczkowych oraz industrialnych. Zaczynał swoją twórczą drogę od dokumentu, ale przez ostatnie kilkanaście lat życia fascynowały go kreacyjne możliwości fotografii cyfrowej.Stąd całkiem nieprosta droga do modern piktorializum, kierunku będącego po części jego dzieckiem,który uważał za synonim fotografii artystycznej poruszającej aspekt społeczny. Ubolewał, że świat mieszczańskich wartości; etycznych i estetycznych, minął bezpowrotnie. Najpełniej dał temu wyraz w fenomenalnym cyklu „Nie ma pamięci o tych, którzy żyli” łączącym fotografię z malarstwem dziewiętnastowiecznych mistrzów. Fascynował go także surrealizm; jego fotografie są podszyte klimatem nadrealności często rodem z malarstwa Giorgio de Chirico. Na jego artystyczną wyobraźnię miała wpływ także literatura; przede wszystkim „Sklepy cynamonowe” Bruno Schultza oraz „Wieśniak paryski” Luisa Aragona.

Jego podejście do fotografii, w szczególności do cyfrowej ingerencji w kadr, było przez wielu uważane za kontrowersyjne, ale nie dbał o te opinie i niestrudzenie poszukiwał autorskich środków wyrazu. Jednak nawet ci, którzy nie podzielali jego artystycznych zapatrywań, nie zaprzeczą, że kochał fotografię i wcielał w życie zasadę semper in altum – zawsze wzwyż.

Zmarł w pełni sił twórczych 4 marca 2018 roku.

Lucyna Romańska